Jules, een huisgenoot van een vriend (Eugene) van mij had ons ondanks afschrikwekkende verhalen zover gekregen. Het leek mij ook wel wat, een vakantie Wagenschieber oftewel met een overjarige Peus door de Sahara rijden. Uiteindelijk zouden we ze in een arm Sahelland (Niger) met 'dikke' winst aan een magere neger te verkopen. Jules had dit al twee keer gedaan en was dus de ideale leider. Omdat ik als ik een auto van J zou wegbrengen nog altijd de helft van de benzine moet betalen besluit ik net als Eugene met een eigen wagen de tocht te wagen.
We vertrokken vanuit Venraij (3-11-1991) , Bastenaken, Luxemburg (jerrycans met benzine vullen) Lyon, Barcelona, en dan via Almeria, Malaga (Spanje) naar Melilla, een Spaanse enclave in Marokko, daarna via Algerije naar Niger waar we in Agadez het vliegtuig terug namen naar Parijs. Daarna met de trein naar huis.
In Algerije gaan we via prachtige oases zoals de M'Zab waar Ghardaia ligt, maar het spectaculairst is de route vanaf Tamanrasset, hier is geen weg meer maar alleen nog piste. Helaas overvallen Touaregs regelmatig reizigers, maakt het wel nog avontuurlijker...Vanuit Tamanrasset moet er eerst een tiental kilometers gereden worden tot een politiepost, hierna houdt de asfaltweg op. Hier moet je je aanmelden zodat ze weten wie er in de woestijn gebeleven is! Jules die eerst rustig reed zet op de piste er goed de sokken in. Eugene kan nog aanklampen, maar ik raak ze kwijt. Dan rijd ik op een zandhoop en de plaat onder mijn auto is verbogen. Gelukkig vind ik hierna J&E terug, ik blijf niet alleen achter in de woestijn.
De volgende dag hebben we genoeg problemen om twee aangeklampte Oostenrijkers door de woestijn te slepen. Walter rijdt op een bepaald moment als een gek weg en we vinden hem terug op de piste met een verbogen achteras. Hij is op de enige steen op de piste gereden! Met 2 planken en m.n. het inzicht van Ken de Japanner en Eugene buigen we die zelf weer recht.
De volgende dag de duinen van Lahouny. Zonder de Oostenrijkers zouden we er geen moeite mee hebben gehad. Maar met name Walter zit vaak vast. Hij zet op het laatste moeilijke stuk zijn auto haaks op de rijrichting vast, met moeite krijgen we hem vrij en daarna rijdt hij de auto vast in het zand. We hebben er genoeg van en laten hem wegslepen voor 40.000 dinar en 200FF door een legertruck. Langzaam zien we de auto achter de truck weggesleept worden. De volgende dag de laatste 40 km naar In Gezzam is een makkie.
Hierna moeten we nog een stuk piste tot Arlit doen. Als we vlakbij wat sloppen stoppen krijgt Jules een lekke band. Belaagd door wat negers bereiken we de camping. Op de camping komen er meteen handelaren en handelaartjes op ons af. We verkopen onze auto's met veel trammelant. Ik voor 800000 CAF (16000FF dus 5300 gulden/2400 euro). Hierna rijden we nog door naar Agadez voordat we naar Parijs vliegen en dan met de trein naar huis. Tot mijn verbazing kan ik de CAFs bij het GWK in Roosendaal wisselen.