Myanmar (voormalig Birma) reis, het leven is dukkha (maart/april 2001).

7 maart: Al met al kost het zo'n 22 uur (van deur tot deur) om op een hotel in Yangon te zitten vanuit Amsterdam. Toch is dat wel goed om afstand te nemen van alles in Nederland o.a. het werk. Bij het landen beginnen de kastjes van het vliegtuig te trillen prettig gevoel is dat. Onderweg naar mijn hotel zie ik meteen geschikte foto's.

Yangon is een relaxte en kleurrijke stad, zeker relaxed voor een hoofdstad in die zin lijkt het wel op Stockholm. Het heeft echter wel 4 miljoen inwoners en het is wat warmer! Opvallend is dat bijna alle mannen longhis dragen, dat is een omgeslagen doek. Op mijn hotel raak ik in gesprek met een lokale lutherse priester. Hij spreekt openhartig over de politieke situatie al verandert hij van onderwerp als hij de omstanders niet meer vertrouwt. Volgens hem mogen er geen kerken meer gebouwd worden, mensen doen dwangarbeid zonder genoeg eten waarbij ze eventueel doodgeschoten worden. Verder zijn volgens hem de moslims afstammelingen van de bijslaap van Abraham (zie het OT Sem ) zij komen van het vlees (de lust) de christenen van de geest (God ). Hij zal me morgen nog een kerk wijzen. Overigens nadat Amerikaanse lutheranen hem bezocht hadden werd hij ondervraagd door de geheime dienst dit geeft de paranoia hier wel aan. In het Shan restaurant waar ik dineer ontmoet ik een Oostenrijks stel die me hun reiservaringen vertellen. Obers schijnen 8000 kyat per maand te verdienen winkelmeisjes 6000.

8 maart Bij een bezoek aan Shwedagon paya krijg ik gratis eten en thee in een pagoda aangeboden. Het eten bestaat uit theebladeren met pinda's, de theebladeren doen me aan spinazie denken. Het hele tempelcomplex mag je alleen op blote voeten betreden. Met de hete zon verbrand ik zo'n beetje mijn voeten. Het is wel een fantastisch gezicht om al die Birmezen te zien die vanwege de volle maan naar de pagoda komen. [Audio] gong of zang. Even het nationaal museum gedaan daar waren weinig bezoekers maar het was dan ook niet spectaculair. Op straat zie ik tientallen militaire vrachtwagens op weg naar de grens met Thailand. Er zijn wat schermutselingen daar, er zijn al doden gevallen. Hierna vlug een noodles soep bij de Shan. De upper class stoelen in de trein naar Mandalay zijn ruim, helaas zijn alle rijtuigen rokersgebied!

9 maart Wel wat geslapen maar we komen helaas met 2 uur vertraging aan. Even aan de mautse, gestoomde broodjes. Daarna siesta. Vervolgens geld wisselen, ik vind met veel moeite een money changer. Krijg zelfs nog een gratis lift van een taxibusje! S'Avonds met 3 franstaligen naar vegetarisch indiaas restaurant. We ontmoeten daar een vlaamse die de helft van het jaar van de staat trekt en de andere helft reist.

10 maart Naar MTT toeristenburo. Zij maken duidelijk dat de weg van Hsipaw naar het zuiden nog steeds niet 'advisable' is. Maar als ik toch wil gaan wordt het verboden! Hierna op de fiets naar het Mandalay fort. Gisteren waren er 13 toeristen. Het is een deels betonnen reconstructie maar de witte roodbruine verf maakt het nog vrij authentiek. Voor 10 kyat wordt er nog op mijn fiets gelet. De toegang is 5 dollar en ik moet mijn naam op 3 plaatsen noteren. Allemaal boterhammen (miesoepen)! Bij de ingang staat een bord met wat dingen waar je tegen moet zijn, de SP is hier duidelijk aan de macht. Even relaxen met een suikerrietsapje. Op naar Swenandaw Kyaung een pagoda van hout dat deel was van het oude Mandalay fort voor niets naar binnen ook nog. Hiervoor zie ik de stoet auto's die de monnikkennovice initiatie luister bijzet. Er zit ook nog een meisje bij. Geluid. Naar de nachtmarkt op zoek naar Franco de poppenverkoper. Ik heb in Nederland een brief met inhoud voor hem gehad. Natuurlijk is hij er vandaag toevallig niet. Daarna maar wat ondefinieerbare dingen gegeten. Ontmoet nog een fransman in de ijssalon en ga met hem naar het poppentheater. Beetje Veronica: veel actie weinig inhoud. Toch wel leuk daar niet van.

11 maart Vandaag de boot naar Mingun. Hier staat 50 meter van wat een 150 meter hoge stupa had moeten worden. Door aardbevingen gehavend geeft het een vervallen maar wel unieke indruk. Ze hebben nog wel de grootste ongehavende bel ter wereld. Helaas wordt je overal lastig gevallen door de 'excuse me' van de verkoopsters en zelfs de overbekende 'hello bonbon' van de kleine kinderen. Club Med is hier duidelijk ook geweest. Uiteindelijk nog wel wat mooie foto's rond Hsinbyume Paya met het thema monnik genomen. Terug met de auto op 3 wielen en hierna een zoetzure kip extra naar binnenwerken bij de chinees. Siesta en dan maar weer op zoek naar Franco. Niet te vinden die man. Even naar de New Ambasador dat is een restaurant met birmese muziek. Er staat een echte liftboy in de lift naar de 4e verdieping. Verder is er niemand op wat Birmese vrouwen na. 4 obers bespringen me toch maar gauw weer weg om ergens anders een noodlesoepje naar binnen te werken.

12 maart Met de fiets naar Amarapura. Daar is een briljante houten brug (U Bein). De langste teak-houten brug ter wereld. Het klooster is ook leuk met al die monniken. Door naar Inwa. Ik steek eerst de brug over naar Sagaing wat tot lachende gezichten leidt. In Inwa krijg ik nog thee aangeboden in een tempel. Ik offer 50 kyat en de monnikjes rennen er op af. Toch maar meer geven de volgende keer. Nog vlug terug naar Mandalay om mijn fiets op tijd in te leveren. Op het hotel ontmoet ik Gisela een aardige Zwitserse investment banker samen met haar en 2 Engelsen gaan we uit eten.

13 maart Op het busstation vraag ik naar Monywa. Ik kom terecht bij een oude man achter een tafeltje en die maakt me duidelijk dat de bus te klein is. Uiteindelijk mag ik toch mee om 10 uur. Daarna vind ik de 9 uur bus maar die is dan vol. Concurrent waarschijnlijk. De bus is inderdaad te krap zodat ik niet normaal kan zitten. Naast me begint een jongen over te geven. Een interessante ervaring. Na 3,5 uur toch nog onverwacht in Monywa. Het hotel uit de gids bestaat niet meer zegt de trishaw rijder. Geloof ik natuurlijk niet en dus vraag ik het een voorbijganger. Hij bevestigt dit en als ik vraag 'Are you honest?' zegt hij nee. Blijkt natuurlijk wel te kloppen. Nu op naar de Po wing Daung grotten. De veerboot kost 500 terwijl de locals 20 betalen. Als ik geen ticket krijg en alleen in een eigen boot moet gris ik de 500 uit de handen van de kaartjesverkoper en spring in de boot. Hierna vertrekken zo'n 15 Birmezen uit de boot. Slechts 4 hardliners blijven over. Degene die engels spreekt legt uit dat buitenlanders een eigen boot moeten van de regering. Uiteindelijk betaal ik de 500 toch maar zodat we kunnen vertrekken. De grotten zijn heel bijzonder honderden uitgehakte Budhas. Onderweg (dat was al zo in de bus) staan er groepen mensen geld op te halen voor de kloosters. Als ik een foto wil nemen hoor ik money money. Maar als ik dan 200 geef gaat er gejuich op. Terug in Monywa heb ik nog sjans met een betelnut verkoopster. Het lijkt er op dat ik zo'n beetje de enige toerist hier ben. Geen straatverlichting en fietsers rijden zonder licht, dat maakt het wel spannend. Ik spreek 2 van de 3 andere toeristen en volgens hen zijn er maar 3 hotels die een vergunning hebben om buitenlanders te huisvesten.

14 maart Naar de 90 meter lange liggende boedha en een boomgaard met 1000 boedha's. Als ik dan in Thanboddhay Paya een pagoda zie totaal gevuld met zo'n 580.000 boedha's besef ik dat ze godsdienstwaanzinnig zijn. Bij het wisselen van de film trek ik volop belangstelling (voornamelijk van mannen). In Monywa kan ik pas om 3 uur met de minibus naar Pakokku. Om wat tijd te doden ga ik naar de pagoda. Ik word aangesproken door U Tin Maung. Die legt me alles uit, o.a. dat dit betekent dat Boedha iemand tot rust maande die zijn moeder met een dolk wou aanvallen. In de bus zit ik naast een bejaarde Birmees die bij elke pagoda de handen vouwt. Soms kan hij ze beter zo houden omdat er steeds zedis langs de weg staan. Er is ook nog een rokende monnik die op Jules lijkt. Onderweg stoppen we om 200 rode en blauwe kussentjes op het dak te laden. Na ruim 4 uur komen we in Pakokku aan best een leuke reis eigenlijk maar ik ben dan ook een masochist. Het is er donker want er is geen elektriciteit net als vaak in Monywa. Het schijnt dat Yangon alles inpikt. Ik beland in een guesthouse met mandi en een echt hangtoilet. Het bed is een houten plank en een doekje maar toch nog redelijk geslapen.

15 maart Bij het wakker worden een mooi heiig uitzicht over de rivier. Daarna op zoek naar ba pau broodjes als ontbijt, op die manier zie ik nog de hele stad! Regelmatig klinkt hello en good morning, ook door volwassenen. Bij het afscheid vraagt opa nog om een Philips radio en oma om een computertje. Ik ben sinterklaas niet. Ze zijn wel heel behulpzaam. Daarna de slow boat naar Bagan of Nyaung U om precies te zijn. Voor vertrek komen er nog wat bedelmonnikjes bedelen het is de bedoeling dat je 1 kyat geeft of rijst of een banaan. Lijkt sober maar de Birmezen zie ik vaak ook gewoon pure rijst eten. Wel ontspannend en ik raak in gesprek met een aan betelnut verslaafde weg- en waterbouwer. Het gaat o.a. over voetbal. Hij kent natuurlijk veel voetballers zoals Dunnuh Bekkum en als er dan "no fly" volgt weet ik het: Dennis Bergkamp!

Over boedhisme weet hij de 10 geboden op te noemen:

1. No killing 2. No stealing 3. No unchastity 4. No lying 5. No alcohol, al schijnt heroine hier ook onder te vallen, roken mag dus wel 6. Not singing 7. Not dancing 8. Not dinner (dus niet eten na 12 uur s'middags) 9. No laughing en no furious 10. No flower possession.

Zijn engels is dus niet perfect en ik weet ook niet wat ik met het laatste gebod aanmoet. Lijkt me wel de makkelijkste om na te komen. 9 verklaart wel hun wat arrogante houding. Als hij me niet begrijpt zegt hij me dat hij "stupid in the head" is! Hij heeft 2 tanden van zijn vader (voor kracht) en haren van zijn moeder (bescherming) bij zich. Vanaf My doe ik wat zelfde tempels als gisteren aan, wel goed om mijn geheugen op te frissen. Ik vraag een gelijkende schildering wat die kost en dat is 10$ maar de mijne was mooier. Nyaung U is echt een dorp maar dat is ook wel een keer leuk. Siesta en daarna met de fiets wat tempels doen. Uiteindelijk beland ik via Minyein Gon Paya bij Shwesandaw Paya. Gisela, een zwitserse die ik in Mandalay ontmoette, zit nietsvermoedend op de rand. Ik breng haar aan het schrikken waardoor ze bijna over de rand valt. Na de schrik praten we wat bij terwijl we genieten van de zonsondergang. Grappig is dat ze er ook niet van houdt om duits te spreken!

16 maart Met paard en wagen Bagan verkennen. Onze chauffeur is verslaafd aan betelnut, als ik het probeer is het me toch wat te sterk van smaak, het lijkt wel gepeperd. Uitspugen die handel.

17 maart Om 8 uur op de fiets richting Minnanthu Myinkaba. Een man die aan een stok dingen draagt begroet me met money. Bij Abeyadano Pahto met mooie fresco's koop ik een schildering voor 15$. Vanaf 12 uur wordt het zo warm dat je niet meer rond de pagodas kan lopen want dat moet namelijk op blote voeten. Ten zuiden van Myinkaba krijg ik een gistend goedje van een palm aangeboden zoet met alcohol. Bij Manuha paya word ik eindelijk eens gevraagd om op een foto van Birmezen te poseren. Leuk beeld met bel. 3 keer moet ik 30 kyat betalen voor mijn camera.

18 maart Met de fiets nog maar eens op pagodenjacht. Ik snij een stuk af en beland in een soort zandwoestijn. Ik vraag me af waar ik aan begonnen ben. Ik zie pagodas waar verder niemand komt en vind uiteindelijk Nandamannya Pahto met de erotische schilderingen van de verleiding van Boedha. Het valt natuurlijk wel mee. Er is een gids voor 2 fransen en zo ontdek ik een uitgegraven klooster vlakbij. Er zijn meditatiegrotten voor monniken en we zien hulpmonniken bidden voor de gevorderde monnik. Een bord vertelt de Birmezen nogmaals "oppose those who rely on scoogers who use external forces to damage the country". Tussen de middag naar de kapper voor 770k bij 2000 smiles. Bij het scheren heeft de kapper 2 Birmese mesjes nodig! Om 2 uur naar Mt Poppa een bedevaartsoord op een bergpiek met veel aandacht voor nats een soort bijgoden. Momo en Nono (de manager van ons hotel gaan ook mee). De weg heeft geeen brug we rijden gewoon door de droge rivierbedding. Als ik het getinkel van de bellen wil opnemen komt een jongetje kijken en hij blijft zijn snoeppapiertje verfrommelen. Een nat wordt zelfs voorzien van sigaretten. Nog even een non ordained hermitmonk yeti gezien. Bij zonsondergang onder de protectie van een natbeeld naar Mount poppa kijken. Ik reis met 2 Oostenrijkers die beiden 2 jaar gelden op Bali beroofd zijn en daarom de reis zon beetje overnieuw doen om het beeldmateriaal te reproduceren. Een vegetarische maaltijd s'avonds 150k kost minder dan de helft van mijn bier (380). Bij het betalen van het hotel komt de wisseltruc. Ik moet o.a. 35$ betalen maar dat kan in kyats voor 420 per dollar (de fec koers). Om dat te kunnen moet ik wel eerst dollars wisselen! Winst is 80*35 dus 2800k. Maar waar laat ik die 70 vijfhondertjes...

19 maart Met een taxibusje naar het Inlemeer. Meteen een groep monniken vereeuwigd. Gewone Birmezen zijn nog steeds voor kloosters aan het bedelen dat gebeurt blijkbaar 2 maanden per jaar. De Canadese zal voor vrienden een stuk over Myanmar schrijven ik wil het wel lezen. Zij zegt ook dat we misschien allemaal wel iets van Kain en Abel in ons hebben. De zwerver en de boer. Opvallend weinig verkeer af en toe een taxibusje. In Kalaw wisselen we emailadressen uit. Ik kom om 5u45 in Nyaung U aan. Het eerste wat ik zie is spaghetti pancake restaurant daar moet ik even om lachen. Het is wel iets als het Giethoorn van Myanmar. Ik ga in May guesthouse zitten want daar zou Gisela zitten. Uiteindelijk blijkt zij in Viewpoint te zitten het hotel waarvan ik haar verteld had dat ik die zou nemen. Gezellig getafeld bij de four sisters waarvan er 1 in Duitsland zit. Om half 10 gaat de tent dicht dan maar op haar veranda een bier opmaken. Ze wijst me steeds op de 3 sterren op een rij. Gisela doet de Birmezen na door o.a. een hoge kinderstem na te bootsen. Als ik terugga van Gisela is de poort op slot, het is ook al bijna 12 uur. Dan maar over het hek klauteren.

20 maart Om half 5 gewekt door de haan. Het is koud en ik heb een tweede deken nodig. Om half 7 wil nog iemand bij me naar binnen. Een kano gehuurd. Op het hoofdkanaal heb je het gevoel dat je met de fiets op de snelweg rijdt. De zijkanalen zijn een oase van rust. Een bezoekje aan wat dames die Birmese sigaren rollen. Als ik hun geen kleingeld kan aanbieden is dit geen enkel probleem. De nat shrine blijkt een golfplaten hutje te zijn met wat potjes en bloemen. We bezoeken nog het kloosterwaarde abt een fan van Davids (ja die met bril) te zijn. De huizen worden snel voorzien van golfplaten helaas. Terwijl ik dit schrijf is een soort voorganger bezig met boedhistische gebeden. Vanuit het dorp naar het zuidoosten gefietst waar ik het hele dorp actief op het land zie. Bij de pancake king spreek ik een Canadese die om echt met de mensen in contact te komen in restaurant e.d. dagelijks terugkomt. Ze is meer een gevoelsmens. Ze kon ook niet tegen het idee van springende katten. Op naar de chinees waar er droge maar lekkere vis geserveerd wordt. Weer eens een menu zonder prijzen maar toch heb ik het idee dat het er (redelijk) eerlijk aan toe gaat.

21 maart Kwart voor negen naar bed en kwart voor ach op ik zal er eens een rustdag van maken. Ook weleens goed om niks te moeten. Er is nog wel een initiatiefeest deze ochtend. Daar begint het alweer. In een klooster is de dag na de initiatie. Ik krijg een lunch aangeboden om 10 uur! Veel Pao mensen herkenbaar aan de handdoek op hun hoofd. Iedereen is heel gastvrij en ik krijg ook nog Shanthee aangeboden. De Pao doen namelijk ook zout in 'chinese' thee. Ik trek natuurlijk wel wat aandacht, ze vinden mijn benen geloof ik het interessantst. Dan gaan de monniken lunchen dat ziet er ook lekker uit. Hierna bij Teakwood een papayamilkshake. Als ik bij het afrekenen hoor dat het 150 is en zeg thats not budget zegt ze oh ja papaya dan is het 100! s'Middags met de motorboot naar het meer. Een pagoda en natuurlijk het springende katten klooster! Het blijkt dat een novice ooit een kat heeft leren springen door een hoepel en nu kunnen alle 18 het. Het mooist is het meer zelf met vissers die roeien met hun benen. Als de duitsers in de boot 'willage' zeggen moet ik aan Gisella denken zij zei dat de w ipv de v typisch duits is. S'Avonds Shan met vis. Alleen eten is toch niet zo prettig.

22 maart Anderhalf uur fietsen naar Maing Tauk. Leuke markt maar wel half toeristisch, de toeristenboten komen hier namelijk ook. Kroepoek en kruidenverkopers. Ik neem 2 uienkoeken en hoef niet eens te betalen! Als ik mijn psion tevoorschijn haal verzamelt zich natuurlijk een groep mensen om mij heen. Later stop ik bij een klooster. Sommige monnikjes willen niet op de foto. Ik leid hun aandacht af door de hartslag van mijn horloge te demonstreren. Raak in gesprek met 2 Nederlanders en als een groep nonnen langskomt mag Floortje rijst uitdelen. Ze komen eens in de 15 dagen langs om ongekookte rijst op te halen die ze ook koken voor de monniken. De eigenaar van het restaurantje vertelt dat de kleine zaakjes zoals hij geen belasting hoeven betalen. De grotere zoals hotels betalen 10%. Verder denkt hij dat Thailand meer last heeft van de exportstop met Myanmar dan Myanmar. De nationalist. Verder beweert hij dat mensen vrijwillig aan de weg werken voor 200k per dag het gewone loon. Maar er zijn ook Birmezen die zeggen dat het nog steeds dwangarbeid is. S'avonds weer naar 4 sisters lekker gezellig met de Deense Charlotte en de Canadese van Bagan. We eindigen in hun hotel pratend over boedhisme en hetgeen je zou willen kunnen als je dat kon wensen bijvoorbeeld tijdreizen (mijn keuze). Op straat zitten overal jongeren gitaar te spelen en te zingen. Het karaoke zingen gaat ook nog tot diep in de nacht door. Dat terwijl het dorp om 9 uur uitgestorven leek.

23 maart Even nog de markt in Kaintaung doen. Ik ben wel wat te laat voor de tofubereiding. Ik zie ze het nog wel bakken en inpakken. Als ik 70k voor een orange moet betalen wordt ik kwaad (is normaal 50) toch niet meer doen. Ik heb het woord voor heet geleerd: pure, erg handig voor conversaties zo rond het middaguur! Ik kan de getallen al schrijven weet een paar groeten en ja dat schiet wel op. De weg leidt door rijstterrassen. Er wordt mechanisch geploegd dus echt arm zij ze niet hier. Als ik s'middags naar Taugghi wil op weg naar Kalaw lijft het busje leeg en dus gaan we niet. Eenoudere man zegt dat we voor 800 nee 500 kunnen vertrekken. Naar wat bedenktijd vind ik het wel goed. Een lege pickup op mij na dan gehuurd. Daarna weer een pickup (bakkie met een dakkie) naar Kalaw. Gelukkig niet vol de meeste mensen reizen s'morgens. Na 2uur rijden. Ik word nog lastiggevallen door een lolbroek die alleen Birmees spreekt. Als er iemand engels spreekt blijkt toch iedereen belangstelling voor me te hebben. Er zitten 2 militairen bij die nog met Thailand gevochten hebben. De aanleiding was een raket op een Thaise markt. In Kalaw besluit ik met een Sikh een tocht van 2 dagen te maken. Als ik even het dorpje doorwandel kom ik eindelijk de Nederlandse tegen die 7 maanden door zuidoost Azie aan het fietsen is.

24 maart Onze sikh gaat op slippers ons (een Nederlands Belgisch stel en ik) voor. We doen 3 dorpen Nr 1 is PaO. Een jongetje van 13 hier kan niet lezen of schrijven. De mensen geloven nog dat de aarde plat is. Ze werken ook nog aan de weg. Dit is vrijwilligerswerk want het is hun verbinding naar de buitenwereld. We slapen in dorp 3 bij de medicijnman. Hij geeft me wat kruiden tegen de verkoudheid waar ik behoorlijk last van begin te krijgen. Hij gokt ook mee in de illegale loterij die is gebaseerd op de laatste 3 cijfers van de Thaise loterij. Er bestaat een boek waaruit je af kan leiden welk nummer hoort bij een beeld uit een droom. Onze sikh droomde eens van een vrachtwagen en had dus moeten gokken op 833. Helaas kon hij geen ticket kopen. Onderweg vertelt de sikh nog wat over politiek. Een dochter van een vriend van hem is weg en waterbouwkundige. Bij de bouwprojecten overdrijft ze de hoeveelheid mensen en cement die nodig is en daarmee hebben ze voor 10 miljoen k aan bezit kunnen kopen. Alle ambtenaren moet je omkopen om papierwerk gedaan te krijgen daar zijn vaste tarieven voor. Er zijn generaals die zo hun salarissen verhonderdvoudigen! Robin leert me ook nog op zijn Birmees te groeten, je zegt dan waar ga je heen? en niet hallo. We lopen via het lokale station, leuke foto's altijd weer als de trein aankomt.

25 maart Een bezoek aan een palungdorp. De mensen zijn weer extreem vriendelijk. Met de verkoop van hun thee kunnen ze zon 50000k verdienen per maand per gezin. Dat is een goed inkomen hier. Terug in Kalaw regel ik mijn vlucht in het hotel. Ze zegt dat het 113$ is als ik vertel dat ik voor 95 in het dorp kan regelen weet ze er ook een voor 95 te vinden! Ook in Myanmar op je qui vive blijven. Snel een film kopen om wat langnekken (Padaung) te fotograferen, tot mijn verbazing vragen ze niet om geld. Naar de Birmees met Felix en Valerie veel gerechten. Er zit een Duitser die in Thailand zijn vervangende dienst doet. Hij zit op een instituut dat stamleden een vak leert en normen bijbrengt. Er zijn ouders die hun dochters hierop willen hebben omdat hun waarde kan vertienvoudigen tot zon 2500 gulden. Opvallend is dat de meeste toeristen sandalen met klitteband dragen en de locals slippers.

26 maart Vannacht heeft het even heftig geregend. Dat is voor het eerst. Het lijkt ook wat koeler geworden. Een leuke markt heet Kalaw ik zie hoe water in emmertjes wordt geladen. Het hotel vraagt 15$ voor een taxi terwijl die op straat 7$ is. Haar broer Robin had het erover dat indiase moslims hebzuchtig waren. Nou zijn zus kan er ook wat van! Onderweg nog een noviceprocessie gezien. Alles gaat nog te voet. Bij het vliegveld een bord met safeguard our independence. Verder alleen toergroepen in het vliegtuig. In Yangon meteen door naar de jetty. Voor 7$ een plaats op het middendek zonder stoel. Gemarkeerde plaatsen met verf. Ik heb er wel 2 en waarschijnlijk waren er anders ook geen plaatsen meer geweest (half uur voor vertrek). Ik ben zo stom geweest om geen matje mee te nemen zodat ik mijn plaatsen niet kan markeren en het is natuurlijk vuiler. Mijn buren geven me een deel van hun mat. Hierna krijg ik nog eten (geweigerd) en thee aangeboden. Niemand spreekt meer dan een paar woorden engels maar de Birmese taalgids is een uitkomst. Na waar kom je vandaan is de vraag welk religie heb je?

27 maart Het broodje kip van Air Mandalay is me niet zo goed bekomen. Nog wel aandacht van tienermeisjes op de boot. In Pathein moet ik me inschrijven bij de immigration. Op 14 maart was de laatste toerist er! In Pwady Inn vragen ze 15$ maar als ik zeg 10 is het meteen goed zolang het echte dollars zijn. Leuke pagoda die ook weer eens in de steigers staat. Het lijkt erop dat de militairen de boedhisten af willen kopen met veel geld voor de kerk. Er is een bodhisatva voor op zee. Verder een relaxte stad met veel zandwegen en houten huizen, sommige nog met rietendak. Ik trek nog aardig wat aandacht. Op zoek naar een parasolmakerij zie je de stad wel. S'Avonds chinees. Kost wat moeite om te vinden omdat ik de verkeerde kant word uitgestuurd. Daarna brengt een Yangonees met tot de deur van het restaurant. Aangezien ze tapbier hebben komen er mannen plastic zakjes bier halen. Als wisselgeld krijg ik eindelijk mijn 90 kyat biljet. Verderop zit een koffie en theezaak voor de deur 50 meter fietsen en tafeltjes een populaire plaats voor jongeren (mannen). Ze draaien natuurlijk take it easy in het birmees.

28 maart De Chinese garnalen zijn niet helemaal goed gevallen. Eerst naar de parasolmaker, maar de trishawrijder kan het eerst niet vinden omdat hij het adres niet kan lezen, hij is analfabeet. Daar aangekomen wordt er alleen geverfd. Er is niet genoeg katoen voor de ~rijke~ nederlandse die 60$ overheeft voor een reuzeparasol. Even een trishaw vereeuwigen. Daarna naar de bank om geld te wisselen kan natuurlijk niet. Maar ik wil alleen aan 15 en 45 kyatbiljetten komen. Als ik zeg dat het souvenirs zijn kan ik er een paar kopen. Ze moeten eigenlijk naar de centrale bank in Yangon want ze gaan uit roulatie. Even bij de fotograaf een orange voor 45 k (ze hadden me de trishaw zien fotograferen). Zijn dochter houdt van me! Daarna met 2 franse toeristen die hier met de bus gekomen zijn met de bus naar Chaungta beach. We gaan 20 min later weg tot er nog 1 plaats leeg is. Maar ruim 2 uur later over een hobbelige weg door bossen mangrovewoud zijn we er. Best veel hotels. De eerste de best maar nemen voor 5$. Erg vriendelijke bediening op het overdrevene af. Als ik nogmaals voor de zekerheid om een fles water vraag echt kans om hem gehaald te hebben heeft hij niet. Krijgt Manuel van de manager een tik op zijn hoofd! Het strand is fantastisch met veel Birmezen die gekleed in T-shirt en korte of lange broek in een autoband op de golven dobberen. Dat laatste is ook omdat ze niet kunnen zwemmen. Verder wordt er veel gewandeld over het strand zeker tegen zonsondergang. Niemand is zo gek om te gaan zonnen (zouden ze dat woord uberhaupt kennen in het Birmees?) Er is een kleine pagode in het midden. Het is wel de Birmese riviera bijna iedereen heeft een auto. Veel vrouwen dragen spijkerbroeken dat heb ik nog helemaal niet gezien hier. Op het strand raak ik in gesprek met een Duitser hij is bij een Birmese familie. Er zijn erg veel politieke gevangenen die dwangarbeid verrichten zoals aan de weg werken. Met een leger van zon 300000 man heeft het leger weinig te duchten. Er zijn overigens ook zon 300000 monniken! Als ik door het dorpje loop kom ik de fransen van de bus tegen. Ik heb niet echt een gesprek met ze wat zinnetjes en ze gaan weer over op het Frans.

29 maart Het ontbijt is tot mijn verbazing een soort bami, een welkome verandering t.o.v. het witte brood met jam. De bediende krijgt overigens 200k per dag. Nadat ik weer eens een novice-inauguratie heb gezien verkas ik naar See Seim. Daar heb ik een bungalow aan het strand, het kost wel wat: 15$ ze begonnen met 25, maar dan heb je ook wat. Geweldig om direct de zee te kunnen zien en die golven op je balkon te horen. Gefascineerd lees ik Birmese days van George Orwell uit. Het is een deprimerend boek met een negatief mensbeeld. Het noodlot hangt als een donkere wolk over het boek. Hierna laat ik me even door de golven meevoeren totdat ik het strand overlaat aan de meisjes met voedsel e.d. op hun hoofd. Ze zijn beschilderd als indianen. De Birmezen verlaten het strand zodra het erg warm wordt (vanaf 12 uur). Even een gesprekje met een Birmees: where you from? Holland. Nedderlend. Bootiful sugar tea. 1994 en toen wist ik 't. Voetbal natuurlijk. Ik wandel naar het dorp omdat fietsen te duur is 200k per uur! De novices worden ingezworen. Hierna mogen ze hun rode kleren aan. De topmonnik zit erbij als een soort bisschop Gijzen. Ik krijg het idee dat de boeddhisten de mensen er net zo onder houden als de katholieke kerk vroeger in Nederland. Gedroogde vis op stok en kokosnootsap als late lunch. s'Nachts heb ik een gekko in mijn kamer, hij maakt leuke geluiden.

30 maart s'Morgens naar HpokkalaKyun (Indiaas eiland). Eerst nog op de strand het verzoek om op de foto met een jongen uit Pathein te staan. Een meisje klapt van vreugde in haar handen als ik toestem! Ik raak in contact met een dokter en zijn familie. Hij vindt me rijk maar rijdt zelf wel een auto ergens irriteert me dat. Het blijkt dat hij 7500k per maand krijgt en in zijn vrije tijd patienten helpt en daar dan goed aan verdient. De aanleiding is dat ik voor de boot 400 moet betalen en zij 100. Ik schenk nog 100k aan een pagodaatje, dit wordt genoteerd en omgeroepen. 3 keer, als een soort zegening? [Audio] zegening. We lopen het eiland zon beetje rond. s'Middags naar een verlaten strand gewandeld. Geweldig en dan de golven in. Er wordt natuurlijk ook aan de weg gewerkt iedereen is bezig met hand en beitel om van grote stenen kleine te maken. Op de terugweg ontmoet ik de grijze fransman. Ik moet snel een busticket regelen. In mijn hotel wordt een opwindbare lokale telefoon gebruikt. Bovendien moet hij nog schreeuwen zodat hij hem net zo goed door het raam kan toe roepen (het busstation is vlakbij). 7 uur is vol maar om 11 uur kan ik op stoel 1 voorin dus. I.i.g. kan ik nog uitslapen morgen. Met de zwarte fransman de Zweedse een Amerikaanse hippie en 3 Spanjaarden uiteten. Zwaar aan het bier (2 flessen!). De Amerikaan is niet naar Vietnam gegaan. Eerst probeerde hij uit het leger te blijven, dat werkte niet maar uiteindelijk door na 2 joints voor de keuring te verschijnen en te zeggen when you want me in im in when you want me out i'm out is hij eruit gebleven. Ik krijg de indruk dat het personeel engels van Claire geleerd heeft ze zeggen steeds yeahyeaahyeah.

(fotopagina)